Dag 2 - Een vrije zondag ✨

Namaste 🙏🏼
 

20.57 uur is het hier en mijn plan was om vroeg te slapen. Ik lig stuiterend in bed van deze geweldige dag. Mijn hart stroomt over van liefde en dankbaarheid. Maar laat ik je meenemen, daar waar ik vanmorgen begon. 
 

Ik begon de dag met de ontmoeting met Vera. Zij is een goede vriendin van een vriendin van mij en ik wilde haar graag ontmoeten. Maar de weg daarnaar toe was een grote belevenis. Zonder internet op mijn telefoon en dus zonder maps ging ik op pad om een halfuur naar de Ganga te lopen. Een klein tikkeltje zenuwachtig, maar met goed vertrouwen ging ik dit avontuur aan. Met positieve hoop en vragen stellen kom je best ver.

Gelukkig was het redelijk recht toe recht aan. Eenmaal aangekomen bij de grote weg aangekomen kwam ik in het chaotische verkeer terecht. Links een scooter en rechts een koe die mij passeert. Overal getoeter. Ik moet zo hard lachen want mijn zintuigen worden overgestimuleerd. Ik heb geen idee waar ik moet kijken of waar ik naar moet luisteren. Ik vind het geweldig en overprikkelend tegelijk. En dan te bedenken hoe ik ga oversteken.. Ik zie een moment en ren lachend door het verkeer heen. Allemaal verkopers aan de weg die mij lachend gedag zwaaien. 
Ik had met Vera afgesproken aan mijn kant van de brug aan de Ganga afgesproken. Alhoewel ik eerder was ging ik de brug over en halverwege ontmoette ik haar. Een liefdevolle ontmoeting, alsof ik haar al lang ken, boven de Ganga. Magischer kan niet ✨

 Lieve Vera

Samen struinen we over het strandje van de Ganga. De ene na de andere verkoper passeert ons. De vraag of we onze oren schoongemaakt willen worden, wat hebben wij gelachen. Kinderen die langskomen en een blessing stempel willen verkopen. Op een gegeven moment hoor ik Vera achter mij ‘Rox, help’ roepen. Een kind plakte bijna een blessing stip op haar voorhoofd, oh oh oh. 
 

Vele blikken op straat worden uitgewisseld. De ene na de ander wilt met mij op de foto. Wat het precies is, ik heb geen idee.. Of ik erom kon lachen, dat zeker. Sommige mensen komen gewoon naast je staan en maken zonder schaamte gewoon een foto. Alles kan in India! 

 De toeristische attractie dat ben ik. 

Hoe de mensen hier in hun ogen kijken is zo ongelofelijk stralend. Iets wat ik in het Westen nog nooit heb gezien. Hun ogen zijn zo bright. Alsof ze je volledig zien. Hun levenslust. Volledige aanwezigheid. Wat kunnen ogen toch veel doen. Het wordt ook wel gezien als de poort naar de Ziel.
Ze staren je continu aan met een grote glimlach. En soms tot aan het ongemakkelijk aan toe. Het is hier normaal om te staren, schaamte komt niet voor in hun woordenboek. 
 

Verder heb ik nog een mooie bloemenoffer gebracht aan de heilige rivier Ma Ganga. De magie rondom de rivier is zo voelbaar. Vera legt aan mij uit dat je het kaarsje in de bloem aansteekt zodat het gaat brengen. Vervolgens breng je heilig water aan op je voorhoofd en de de bloemen. Daarna breng je de bloemen in het water en beweeg je drie keer door het water met je hand om los te laten. Alle elementen uit de natuur die samenkomen. Met mijn intentie ‘Om Namah Shivaya’ laat ik de bloem los. De mantra die staat voor dat je je overgeeft aan de stroom van het leven. En als iets typerend is voor mijn proces is dit het wel. Het laten gaat van wat was en meebewegen met wat is. Ik voel zoveel dankbaarheid voor wie ik ben, voor waar ik sta, de mensen die ik liefheb en de yoga wijsheid. (3x raden welk mantra mijn nieuwe tattoo gaat worden).
 

Verder hebben wij ook nog zoveel mooie ashrams bezocht. Lord Shiva & Hanuman zijn overal weer terug te vinden. Mijn liefde voor de Goden komen volledig tot zijn recht in deze stad. Vera vroeg: “Hoe heet hij? Honeymoon? Oepsie, Hanuman haha”. 

En dan lig ik in bed. Ik voel mij energized en drie dubbel gesloopt. De geluiden en impressies waren zo intens maar oh-zo-mooi. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe gezegend ik mij voel.

Opeens moet ik aan Marc denken, een collega/ yogateacher van de yogastudio van een van de studio’s waar ik les geef in Haarlem. Ik weet dat hij voor de tweede keer op reis is in India. En wat blijkt.. Hij verblijft op een paar honderd meter afstand van mijn verblijf. Ik ga morgen in de pauze met hem bijkletsen, waar ik nu al zoveel zin in heb ✨✨

Daarnaast heb ik sinds mijn aankomst al knallende hoofdpijn. Het blijkt dat de meeste die hier aankomen enorm last hebben van de afkickverschijnselen van de cafeïne in de koffie. Echt ongelofelijk wat het met ons lichaam doet. Het is gelukkig wel draagbaar en ik laat het er zijn. In plaats van ermee in gevecht zoals ik in mijn leven in Nederland vaak doe. 
 

Reflectie

Ik merk dat ik mij zoveel makkelijker kan overgeven aan de stroom hier. Ik ben mij ervan bewust geworden hoeveel ik mezelf push in het dagelijks leven. Het heeft mij de afgelopen jaren ver gebracht, mijn discipline. Maar nu begint het op te breken en vraagt het om momenten van rust. Van zachtheid. Mildheid. En vooral liefdevolle aanwezigheid. Een mooie uitnodiging om daarmee te experimenten en uiteindelijk in mijn dagelijks leven te integreren. 
 

In Liefde. 

Namasté - Het licht in mij, groet het licht in jou.

🤍